Emma Oosterwegel gaat als een speer richting Olympische vlam

Iedere sportliefhebber heeft de beelden op het netvlies staan. Ellen van Langen die een gouden medaille haalt op de Olympische Spelen van Barcelona. Met dank aan haar fameuze eindschot laat ze op de 800 meter alle concurrenten achter zich. Eenmaal over de finish hapt ze naar adem, zwalkt ze over het tartan en zijn haar ogen zo groot als schoteltjes. In die blik komen adrenaline en verbazing over haar prestatie in een prachtige sportieve cocktail bij elkaar.

Google de naam Emma Oosterwegel en je komt een vergelijkbare foto tegen. Als we haar gezichtsuitdrukking moeten labelen, past het feilloos in de categorie ‘flabbergasted’. Het zijn van die momenten die van sport zo’n fantastisch schouwspel maken: een sporter in volle verwondering over de eigen prestatie.
Zevenkampster Emma Oosterwegel mocht bij de gratie Gods deelnemen aan het WK van 2019 in Doha. Als 37ste en allerlaatste geplaatst en na het laatste onderdeel (800 meter) eindigt ze op een ongelooflijke 7de plaats. Met een persoonlijk record van 6250 punten keert ze terug in het ouderlijk huis in Diepenveen. “Een leuke score, maar ik ben er nog lang niet”, toont ze een jaar later aan over zowel de Sallandse genen als een gezond ambitieniveau te beschikken. ”Ze liet de atletiekvolgers achter in opperste verbazing. Natuurlijk kenden we Nadine Broerse (30) van drie Olympische deelnames en Anouk Vetter (27) van haar bronzen medaille op het WK van 2017. Maar wie is toch die Emma Oosterwegel. 22 Lentes jong en schijnbaar uit het niets naar een 7de plaats. En dat terwijl ze bij de junioren weliswaar leuk meedeed, maar bij internationale toernooien nooit verder kwam dan een 12de of 13de plaats. Voor het ontleden van deze bijzondere prestatie moeten we terug naar een trainingsstage in 2019. “In Florida. Eigenlijk bedoeld voor de Nederlandse atleten die naar grote toernooien als een EK en een WK gaan. Daar hoorde ik nog niet bij, maar ze gaven me een kans. Lekkere weersomstandigheden en drie weken alleen maar atletiek. Na die trainingsstage kreeg ik een uitnodiging voor het officieuze WK voor de meerkamp in Götzis. Daar verbeterde ik mijn PR al met 400 punten en eindigde ik als negende.”

Even terug naar het WK in Doha. Kun je ons meenemen in jouw beleving?

“Ik was dus als laatste geplaatst en mijn trainer Ronald Vetter (inderdaad, de vader van…) zei dat ik vooral moest genieten. Het zou namelijk de laatste keer zijn dat ik zo laag werd geplaatst. Niemand kende me en ik kon dus lekker mijn ding doen. Het ging gewoon hartstikke goed, maar ik ben in de wedstrijd nooit bezig met mijn positie in het klassement. Tot het laatste onderdeel, de 800 meter. Dan word je ingedeeld in series op basis van het klassement en ik bleek ineens in de laatste serie te zitten. Toen werd ik superzenuwachtig, want die meiden kunnen stuk voor stuk hartstikke hard lopen. Samen met Ronald hebben we toen een inschatting gemaakt op wie ik moest letten. Dat is goed uitgepakt. En inderdaad, nu weten ze wel dat ik iets in mijn mars heb.”

We spreken haar in het clubhonk van atletiekvereniging Daventria in Deventer. Ze komt er eigenlijk nooit meer, maar pa heeft de sleutel. Wel mooi om de sfeer te proeven en natuurlijk een prachtige locatie voor de fotoshoot. “Ik ben hier begonnen dankzij mijn broer. Hij stopte met voetbal en ging op atletiek. Nou, dat wilden mijn drie zussen en ik natuurlijk ook. Ik heb het nog zes jaar gecombineerd met hockey, maar dat was niet meer te doen. Op een gegeven ging ik van het hockeyveld naar de atletiekbaan. Voor zowel training als wedstrijd. Anno 2020 doen we allemaal nog aan atletiek. Behalve mijn broer. Hij studeert”, zegt ze met een betekenisvolle glimlach die waarschijnlijk verwijst naar de aantrekkingskracht van het studentenleven.

Bevroren ranglijst

Als jong meisje droomde ze al van de Olympische Spelen en het heeft er alle schijn van dat ze haar jeugddroom gaat realiseren. Niets lijkt haar van deelname af te houden. “Je hebt twee manieren om je te kwalificeren. Door de limiet te halen of door de plek op de World Ranking. Het moet wel heel bizar lopen wil ik me niet via de wereldranglijst kwalificeren, want ik sta elfde, terwijl de eerste 24 atleten mee mogen doen. Bovendien is de ranglijst door corona bevroren tot 1 december. Daarna kan iedereen weer prestaties leveren die meetellen”, vertelt Emma die zich ook als atleet aardig door de coronaperiode slaat. “In de eerste twee maanden hebben we buiten de baan getraind. Vond ik eigenlijk wel fijn. Beetje rennen door het bos. En nu heb ik meer tijd om me te focussen op een specifiek onderdeel zoals het sprinten of het springen. Nu krijg je de kans om nog wat dingetjes te proberen. Echt grote veranderingen doen we een jaar voor de Spelen natuurlijk niet meer.”
De jonge Emma Oosterwegel was altijd al goed in sport. Vond ook bijna alles leuk om te doen. Logisch dus dat ze uiteindelijk haar plek heeft gevonden in het meerkampcircuit. “Tja, dit is inderdaad wel wie ik ben. Ik was een keer geblesseerd aan de hamstring waardoor ik besloot me iets meer te gaan richten op het speerwerpen. Dat is wel mijn beste onderdeel, maar ik merkte al snel dat ik het saai vond om me alleen met speerwerpen bezig te houden…”

Laten we er vanuit gaan dat we het volgend jaar wel mogen beleven, de Olympische Spelen in Japan. In 2019 werd je zevende van de wereld tijdens het WK. Dan mag je toch een beetje dromen van het podium…

“Nee!!! Ik ben superblij met mijn prestatie, maar je moet het wel in perspectief zien, want niet iedereen was aanwezig. Het is een jaar voor de Spelen en dan wil niemand risico lopen. Dus als je licht geblesseerd bent, dan ga je niet.” Hoewel ze inmiddels ook een heel eind op weg is met haar bachelor Bodem, Water en Atmosfeer in Wageningen staat haar leven momenteel volledig in het teken van de sport. Een ander leven dan dat van haar leeftijdsgenoten, maar ze is de eerste om het te relativeren. “Ach, uitgaan was al nooit mijn ding. Dat mis ik helemaal niet. Wel is het leuk om af en toe een kop koffie te drinken in de stad.” Als we elkaar spreken, nadert de Tour de France zijn einde en zien we af en toe beelden voorbij komen van wielrenners die hun eten afwegen en droge pasta naar binnen werken. Kunnen we die lijn doortrekken naar de meerkampster? Is zij ook gebonden aan een streng topsportdieet? “Nou, eigenlijk eet ik wel wat de pot schaft, maar mijn moeder is diëtist dus ik krijg voldoende groente en eiwitten binnen. Een stamppotje boerenkool met jus? Ja hoor, kan best, maar gewoon niet elke dag. Er zijn heel veel opvattingen, maar ik vind het fijn om normaal te eten. Drie keer en geen zes keer per dag. ’s Morgens een schaaltje kwark en ’s middags een gewone lunch met brood en kaas. Overigens is het beter om altijd iets te zwaar te zijn dan te licht, want dan loop je de kans sneller ziek te worden. Tijdens een trainingsstage voor een grote wedstrijd let je wel altijd net iets meer op en dan raak je meestal één of twee kilo kwijt. En dat is dan perfect”, weet Emma die via een diëtist op Papendal wel heeft geëxperimenteerd met een vezeldieet. “Voor mij werkte het niet, maar het was goed om te proberen. Kon mooi in deze coronaperiode.

Het doel voor volgend jaar is kristalhelder. Alles staat in het teken van Tokyo. Eerst wordt via algemene training de belasting op het lichaam opgevoerd en de romp sterker gemaakt en daarna komen de specifieke onderdelen in beeld. “Zo bouwen we op naar de Spelen. Tot twee weken voor de meerkamp is het keihard trainen en dan is het goed om de rust te pakken.”

Het ziet er naar uit dat het tijdens de Spelen erg warm wordt. Dat gaat vast een rol spelen.

“Ja, daar zijn we in de voorbereiding al behoorlijk mee bezig. De trainingsstages worden nu vaak op warme plekken gehouden om aan het klimaat te wennen. We werken met slush (ijswater) en proberen coolpacks uit. Ook moesten we ons wegen, zowel voor als na de training. Het is belangrijk om te zien hoeveel je afvalt door vochtverlies. Is het meer dan 800 gram, dan moet je dus meer drinken.”

De zevenkamp begin met de 100 meter horden. Een onderdeel om nerveus van te worden…

“Het klinkt misschien simpel, maar het is een kwestie van goed starten, direct je ritme vinden en dan goed over de horden. Maar, ik heb altijd veel zenuwen voor het startschot. Dat is niet gek, want daar heeft elke meerkampster last van.”

Emma Oosterwegel is een rustige, stabiele persoonlijkheid die zich niet gauw gek laat maken. “Op wedstrijddagen kan ik me goed afsluiten.” Juist dat mentale aspect kan wel eens het verschil maken met concurrenten die fysiek misschien tot meer in staat zijn. We willen haar vooral geen druk opleggen, maar we gunnen haar een plek bij de beste tien, misschien zelfs een Olympisch diploma (1 t/m 8). “Natuurlijk wil iedereen de beste zijn, maar het leuke van de meerkamp is altijd wel dat we met iedereen een ererondje lopen. Gewoon dat voldane gevoel delen dat je een mooie competitie hebt gehad en het blessurevrij hebt doorstaan.”